بازگشت
پس از کشتار حوله، ایالات متحده سوریه را به مداخلۀ نظامی تهدید کرد
ترجمه توسط حمید محوی ترجمه توسط حمید محوی

1 ژوئن 2012

 

 

نوشتۀ کریس مارسدن

 


مرکز مطالعات جهانی سازی 30 می 2012


کشتار بیش از صد نفر (108 نفر) در حوله (25 می 2012)، برای ایالات متحده، و دیگر قدرت های غربی و به همین نسبت دولت های خلیج (مترجم : خلیج فارس)، به بهانه ای تبدیل شد تا طرح تغییر رژیم در سوریه را با شدت بیشتری پی گیری کنند. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد 49 کودک و 34 زن بین قربانیان روز جمعه مشاهده شده است.

دیروز در «فوکس نیوز»، فرمانده مرکز فرماندهی ارتش آمریکا، ژنرال مارتین دامپسی اظهار داشت که «البته، همیشه گزینش نظامی وجود دارد. به دلیل خشونت هایی که به وقوع پیوسته، ما می توانیم چنین گزینشی را علیه سوریه به کار ببریم.»

تفاسیر او سپس به اعلامیه های جنگ افروزانۀ واشینگتن منتهی می گردد. وزیر امور خارجۀ ایالات متحده، هلاری کلینتون گفت : «ایالات متحده برای تشدید فشار روی [رئیس جمهور بشار] الاسد و هم پیمانانش و برای جلوگیری از کشتار و ایجاد وحشت، با جامعۀ بین الملل کار می کند.» کاخ سفید حمله به حوله را به عنوان «گواهی بر غیر قانونی بودن رژیم.» تلقی کرده است.»

شورای همکاری خلیج (مترجم خلیج فارس) به رهبری عربستان سعودی و قطر به سهم خود اعلام کردند که خواهان مداخلۀ نظامی مستقیم هستند. کویت که در حال حاضر مدیریت اتحادیۀ عرب را به عهده دارد، اعلام کرد که برای تشکیل جلسۀ وزرا درخواست خواهد کرد تا «جهت پایان بخشیدن به اعمال خشونت آمیز علیه مردم سوریه اقدام شود.»

 ارتش آزاد سوریه، که در ترکیه مستقر بوده و توسط واشینگتن سازمان دهی و تأمین مالی می شود، اعلام کرده است که از این پس به نتایج مذاکرات آتش بس با دبیر اول سابق سازمان ملل متحد، کوفی عنان، پایبند نیست. ارتش آزاد سوریه اعلامیه ای منتشر کرد که مبنی بر آن «مگر این که شورای امنیت در سازمان ملل متحد برای حفاظت از شهروندان دست به اقدام فوری بزند، زیرا طرح کوفی عنان از این پس بی اعتبار است.»

شورای ملی سوریه که از پشتیبانی غرب برخوردار است، از شورای امنیت در سازمان ملل متحد درخواست کرد که برای اتخاذ تصمیم جهت «حفاظت ازمردم سوریه» گردهمآیی فوری تشکیل دهد و بخش  هفتم را یادآور شد که استفاده از مداخلۀ نظامی را مجاز می دارد.

دولت اوباما، در حال حاضر، تلاش هایش را برای بی ثبات سازی رژیم بشار الاسد به پشتیبانی سرّی از سنّی ها و تحت قیومیت قراردادن ارتش آزاد سوریه و شورای ملی سوریه محدود ساخته است. ولی، در جستجوی سرمایه گذاری روی حوادث تراژیکی نظیر آن چه در حوله به وقوع پیوست می باشد تا از این طریق پشتیبانی سیاسی ضروری برای مداخلۀ مستقیم را به دست آورد. چنین امری به این معنا است که می خواهد پشتیبانی روسیه را به دست آورد، و یا مخالفت روسیه را با تغییر رژیم اسد خنثی سازد.

روز یکشنبه، شورای امنیت با توافق عمومی آرا و بی هیچ مخالفتی، طی بیانیه ای کشتار حوله را محکوم کرد «حمله با توپخانه و تانک علیه محلۀ مسکونی صورت گرفته است.»

این بیانیه در صادر کردن محکومیت چنین کشتاری اضافه می کند «کشتار شهروندان با تیراندازی از فاصلۀ نزدیک خشونت فیزیکی مهمی است.»

با این وجود تفاوت آشکاری مشاهده می شود. هراس مسکو از تعویض رژیم، این است که پایگاه اصلی اش را در خاورمیانه از دست بدهد و بر این اساس حاکمیت بی چون و چرای ایالات متحده بر منطقۀ نفت خیز خاورمیانه تضمین گردد، و از سوی دیگر ایران شیعه مذهب نیز به محاصرۀ رژیم های سنّی طرفدار واشینگتن درآید.

وزیر امور خارجۀ روسیه، سرگئی لاوروف در حضور وزیر امور خارجۀ بریتانیا، ویلیام هیگ، دیروز در مصاحبه با روزنامه نگاران اعلام کرد که کشورش خواهان «عدم دخالت خارجی» در امور داخلی دمشق است. سرگئی لاوروف اضافه کرد : «روشن است که هر دو جبهه در کشتار مردم بی گناه شرکت داشته اند، ده ها زن و کودک کشته شده اند. این بخش تحت کنترل شورشیان، و در عین حال در محاصرۀ نیروهای دولتی به سر می برده است.»

تردیدی وجود ندارد که نیروهای دولتی برای بمباران حوله از توپخانه و تانک استفاده کرده اند، ولی بر اساس گزارشات، لاوروف می گوید، که شماری از قربانیان از فاصلۀ نزدیک به قتل رسیده و برخی دیگر تحت شکنجه قرارگرفته بودند.

لاوروف در توضیحاتش می گوید که دولت اسد «مسئول اصلی چنین حوادثی است»، ولی این دولت با تروریست هائی مقابله می کند که بمباران انجام گرفته «به روشنی امضای القاعده» را بر خود دارد.

رسما، دولت اوباما تلاش هایش را برای کسب موافقت روسیه متمرکز کرده و هدفش رفتن تدریجی اسد است که در واقع تکرار سناریوی انتقال قدرت در یمن را در چشم انداز قرار می دهد.

جان مک کین سناتور جمهوری خواه، سیاست خارجی اوباما را به خاطر مذاکره با روسیه ناکارآمد دانست، در حالی که حریفان جمهوری خواه اوباما در انتخابات ریاست جمهوری، مانند میت رومنی، اصرار دارند که ایالات متحده «از طریق همکاری با هم پیمانانش گروه های مخالف سوری را به شکلی سازماندهی و مسلح سازد که بتوانند از خودشان دفاع کنند.»

اوباما برای این نوع حملات مستقیم، مثل سال گذشته، که توسط ناتو هدایت می شد، تردید می کند. ولی جمهوری خواهان آشکارا به مواردی معترض هستند که کاخ سفید مخفیانه در حال انجام آن می باشد، و ممکن است به زودی به جنگ تمام عیار به شکل نیابتی به نام آمریکا و از سوی ترکیه و رژیم های خلیج به وقوع بپیوندد.

هیچ یک از آن چه را که رسانه های همگانی وابسته به قدرت های اصلی دربارۀ کشتار حوله و جنگ داخلی در سوریه مطرح کرده اند، نباید جدی گرفته شود. بازنمائی کشتار حوله در رسانه ها دارای همان کارکردی سیاسی است که خشونت های به وقوع پیوسته در یوگوسلاوی سابق داشت، و چنان که دیدیم از سوی دیگر بهانه ساز و توجیه کننده مداخلۀ امپریالیستی شد.

پیش از همه، باید دانست که هیچ گزارش کاملی از حوادث در دست نیست، و همین موضوع به تنهائی قابل اعتراض است.

سخن گوی وزارت امور خارجۀ سوریه، اعلام کرد که درگیری های نظامی وقتی آغاز شد که صدها تیرانداز، مجهز به سلاح های سنگین، مسلسل، خمپاره و موشک ضد تانک، به پنج نقطه از موضع گیری ارتش سوریه حمله کردند، که 9 ساعت به طول انجامید.

سه نفر از سربازان کشته  و 16 نفر دیگر مجروح شدند. او تروریست ها را مسئول کشتارها معرفی کرد و گفت : «کودکان و زنان و افراد بی گناه دیگر در منزل خودشان کشته شده اند، و چنین اعمالی در ارتش سوریه معمول نیست. شیوۀ به قتل رساندن افراد بسیار خشونت بار بوده است.»

مبارزان مخالف رژیم اسد درگیری نظامی بین ارتش رسمی و شورشیان را تأیید کرده اند ولی شبهه نظامیان «الشبیحه» مدافع رژیم را مسئول کشتارها می دانند.

رئیس هیئت ناظران سازمان ملل متحد در سوریه، ژنرال رابرت مود، گزارشی منتشر کرده و می نویسد : «گلوله های توپ و تانک روی محله های مسکونی شلیک شده است» و در عین حال اعتراف می کند که جراحات از نزدیک وارد شده، ضربات چاقو و «جراحات جسمانی بسیار وخیم» دلیل اصلی مرگ آنها بوده است.

یکی از جملات مود دائما به نقل آمده است : «از تمام آن چه که در محل دیدم، نتیجه گرفتم که نباید فورا نتیجه گیری کنم.»

باید یادآوری کنیم که رسانه ها و مقامات سیاسی غرب در رابطه با خشونت های پیشین، مانند انفجار اتومبیل در 10 می در دمشق که منجربه کشته شدن 55 نفر شد، با خشم و اعتراض خیلی کمتر و احتیاط بیشتری واکنش نشان دادند، تا وقتی که باید مسئولیت خشونت ها را تقسیم کنند.

در آن دوران، در تبانی با یکدیگر به توافق رسیده بودند که القاعده را به عمل تروریستی را متهم نکنند، و بی هیچ انتقادی، نظریات مخالفان را منتشر کردند که رژیم اسد را مسئول می دانستند که گویی برای تحریک دست به چنین عملی زده است. با این وجود، 18 می دبیر اوّل سازمان ملل متحد، بان کی – مون، رسما اعلام کرد که «فکر می کنم در پشت پرده دست القاعده در کار بوده است. این موضوع مشکلاتی وخیمی را به وجود می آورد.» ولی رسانه های غربی این گزار ش را پی گیری نکردند.

ایالات متحده و هم پیمانان اروپائی اش و هم پیمانان دیگری که در خاورمیانه هستند کاملا نسبت به آن چه واقعا در حوله به وقوع پیوسته بی اعتنا هستند، همان طور که نسبت به تمام دردها و رنج های تمامی یک ملت، ملت سوریه و توده های عظیم سوری بی اعتنا هستند.

نمونۀ این بی اعتنائی سفیر بریتانیا، مارک لیال گرانت است که اعلام کرد : «در نتیجه،

واقعا، مهم نیست که چنین خشونت هائی تحت چه شرایطی صورت گرفته است. واقعیت این است که این خشونت توسط دولت سوریه صورت گرفته است.»

مسئولیت نهائی کشتار حوله متوجه واشینگتن و هم پیمانانش می باشد که برای سرنگونی رژیم اسد به شورش سنّی های افراطی دامن زدند و آنها را تشویق کردند، تا رژیمی فرمانبردار را جانشین سازند که کاملا در اتحاد با استراتژی ایالات متحده در خاورمیانه باشد.

یگانه پاسخ قانومند و قانونمدار به کشتار مردم بی گناه حوله در کشور به خون نشستۀ سوریه، تکرار درخواست قدیمی از واشینگتن و هم پیمانانش است که به طرح توطئۀ خود علیه سوریه خاتمه دهند.

حق تعیین سرنوشت توده های دهقان و کارگر سوری به خود آنها تعلق دارد، و رسیدگی به سیاست رژیم بورژوای اسد و نیروهای بورژوای فناتیک که در حال حاضر گروه مخالفان را هدایت می کنند و به مدد هواداران بین المللی شان بر صحنۀ منازعات مسلط به نظر می رسند، جملگی حق مسلم ملت سوریه است.

                                                                                                                                                      


مأخذ :

http://www.mondialisation.ca/index.php?context=va&aid=31137


 


June 2nd, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی